Ogólne zasady udzielania świadczeń socjalnych

Przyznanie i wysokość świadczenia socjalnego uzależniona jest od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej, a w przypadku pomocy na cele mieszkaniowe, również od sytuacji mieszkaniowej.

Każdy rodzaj świadczenia z funduszu musi być poprzedzony wnioskiem osoby uprawnionej. 

Wnioski o przyznanie świadczenia na dany rok mogą być składane najwcześniej po rozliczeniu przez osobę uprawnioną dochodu uzyskanego w roku poprzednim. 

Tryb odwołania

Osoba uprawniona, której odmówiono przyznania świadczenia z funduszu, może wystąpić do Prorektora ds. Personalnych i Organizacyjnych z odwołaniem o ponowne rozpatrzenie wniosku o przyznanie świadczenia. Odwołanie musi zawierać uzasadnienie. Warunkiem rozpatrzenia odwołania jest złożenie go w terminie 14 dni od otrzymania decyzji odmowy przyznania świadczenia. Rozpatrzenie odwołania następuje w ciągu 21 dni od jego złożenia, po uprzednim zaopiniowaniu przez Komisję Socjalną. Decyzja Prorektora ds. Personalnych i Organizacyjnych jest ostateczna.

Świadczenia socjalne finansowane z funduszu nie mają charakteru obligatoryjnego, co oznacza, że osoby uprawnione, które nie uzyskały tego świadczenia, gdy się o nie ubiegały lub nie wystąpiły z wnioskiem w wymaganym terminie, nie mogą domagać się jakiegokolwiek dofinansowania z tego tytułu.

Osoba uprawniona może być pozbawiona już przyznanego świadczenia socjalnego, jeżeli w ciągu kwartału od jego przyznania nie dopełni formalności związanych z jego objęciem lub ujawnione zostaną istotne przesłanki podważające zasadność przyznanego świadczenia i jego wymiar.

Wysokość świadczeń socjalnych dla uprawnionych osób, z uwzględnieniem kryterium dochodowego, ustala corocznie Komisja Socjalna, a zatwierdza Prorektor ds. Personalnych i Organizacyjnych w formie tabeli dofinansowania na dany rok kalendarzowy.

Sposób ustalenia dochodu osoby uprawnionej

Podstawę do obliczenia należnej kwoty świadczeń stanowi dochód przypadający na osobę w rodzinie, rozumiany jako  zgłoszony do opodatkowania dochód, pomniejszony o odprowadzone obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne oraz o kwotę podatku należnego.

Do ustalenia dochodu, przypadającego na jednego członka rodziny uprawnionego, wlicza się: dochody pracownika osiągnięte w Uczelni i poza Uczelnią oraz dochody osiągnięte przez jego małżonka i dzieci (zarówno ze stosunku pracy jak i z innych tytułów). Do dochodu wlicza się również emerytury, renty oraz świadczenia alimentacyjne.

Dokumentem, potwierdzającym wysokość dochodu jest:

  • roczne zeznanie podatkowe za rok ubiegły, potwierdzone przez urząd skarbowy, lub kserokopia rocznego zeznania podatkowego wysłanego drogą elektroniczną podpisanego przez pracownika, lub kserokopia rocznego zeznania podatkowego wysłanego za pośrednictwem poczty wraz z dowodem nadania,
  • zaświadczenie z zakładu ubezpieczeń społecznych, ostatni wyciąg z konta lub ostatni odcinek renty lub emerytury – w przypadku niepracujących emerytów i rencistów,
  • w przypadku gdy dokument określony w pkt. 1 nie umożliwia ustalenia dochodu, wymagane jest oświadczenie pracownika.

Dokument, potwierdzający wysokość dochodu, nie jest wymagany w przypadku osób, których dochody przekraczają najwyższy próg dochodowy, przewidziany w tabeli świadczeń ustalanej na dany rok.

Osoba, która złożyła nieprawdziwe oświadczenie o wysokości dochodu uprawniającego do świadczenia z funduszu, przedłożyła sfałszowany dokument, nie spłaca zaciągniętych zobowiązań lub wyłudziła świadczenie, traci prawo do korzystania ze świadczeń funduszu do momentu zwrotu pobranych świadczeń, z wyjątkiem zapomogi losowej.